WKS Gwardia Warszawa - strona nieoficjalna

EKSTRALIGA TRAMPKARZY U-14 - VI KOLEJKA:

Gwardia Warszawa - Polonia Warszawa 2:0
Legia Warszawa - Pogoń Siedlce 5:0
PAF Płońsk - Radomiak 1910 Radom 0:1
Wisła Płock - Znicz Pruszków 1:6

EKSTRALIGA TRAMPKARZY U-14 PO VI KOLEJCE:

1. Legia Warszawa 18 pkt. (30-2)
2. Znicz Pruszków 12 pkt. (15-7)
3. Gwardia Warszawa 12 pkt. (11-8)
4. Radomiak 1910 Radom 9 pkt. (7-6)
5. Wisła Płock 9 pkt. (8-18)
6. Polonia Warszawa 3 pkt. (5-12)
7. PAF Płońsk 3 pkt. (4-12)
8. Pogoń Siedlce 0 pkt. (2-17)

2140913   Gwardia - Polonia  2 – 0

To miało być, tak jak czerwcowe wspólne pożegnanie poprzedniego sezonu raczej przyjazne spotkanie. Pozaboiskowa przyjaźń pozaboiskową przyjaźnią, krążące gesty i myśli wokół remisowych  nastrojów remisowymi nastrojami, a boiskowa rywalizacja i tak rządzi się swoimi prawami. Zawodnikom i trybunom udzieliło się jakieś wyczuwalne napięcie. Może nie przypominało ono islandzkich gejzerów, ale niby ciepło, niby serdecznie, a niechby który jakoś coś nie tak się odezwał. Wystarczyło słowo, by wybuchł upust nieuzasadnionych żali i pretensji. Czy słusznie na tym szczeblu rozgrywek? Pozostawiam to do przemyśleń. Być może te, bądź co bądź co bądź, przyjacielskie nastroje wynikają z tego, że obydwie drużyny aspirują do pierwszej trójki naszej Ekstraklasy, są na bardzo podobnym poziomie wyszkolenia, o bardzo podobnej motoryce, składzie osobowym i ambicjach. I te zgodności paradoksalnie czynią właśnie podstawę różnic między Czarnymi a Błękitnymi Koszulami.

A mecz? Nie było tu widać zbyt dużej różnicy między drużynami, ale generalizując: przewaga Polonii w pierwszej połowie, a w drugiej Gwardii , nie podlegała dyskusji. Sporo było sytuacji z obu stron.

Szczerozłote setki!

Obie drużyny setek miały kilka, ale szczerozłote były dwie:

Dla Polonii w drugiej połowie, to sprokurowany przez naszego bramkarza, poprzez zabawę z piłką na swoim przedpolu, rzut karny. Można podejrzewać, że Sopel czyni to specjalnie, jakby z nudów, by potem wykazywać się swoimi czarodziejskimi robinsonadami. Znów obronił rzut karny!  

Dla Gwardii też w drugiej połowie: prostopadłe podanie Domina do Flo na prawe skrzydło. Ten bark w bark ograł obrońcę Polonii, rozłożył wybiegającego bramkarza na ziemi, ominął go i strzelił do pustej bramki. Niestety powracający obrońca wybił piłkę niemalże z linii bramkowej. Piłka jeszcze obiła słupek i miast do bramki wyszła w pole. Byłoby 3:0, a tak mecz zakończył się tylko dwubramkowym zwycięstwem Gwardii.

1:0 - w pierwszej połowie z lewego skrzydła Sendi wrzucił piłkę w pole karne do Kuby. I tu są pewne kontrowersje komu zaliczyć trefienie: naszemu zawodnikowi czy „samobójczemu” zawodnikowi gości. Na gorąco goście żarliwie wskazywali przy tej bramce nawet na spalonego! Zdaniem sędziego obrońca zmienił lot piłki, więc przyjmijmy tę wersję. W każdym razie w pierwszej połowie Poloniści atakowali, ale bramkę z nielicznych kontrataków zdobyła Gwardia. W drugiej odwrotnie, Polonia z nielicznych kontrataków (nawet ze wspomnianego już karnego), bramki nie zdobyła, zaś Gwardia przejęła rolę atakującego, ale była skuteczniejsza i podwyższyła wynik.

2:0 - Domino wrzucił piłkę do Marcela na puste pole za kołnierz obrońcom, a ten nie zwykł marnować okazji sam na sam i zrobiło się jakoś spokojniej, pewniej i radośniej. Można było atakować już z dużym zapasem sił. Ten wspomniany, niepotrzebnie sprokurowany rzut karny dla Polonii mógł te nastroje odwrócić, ale jeszcze je pogłębił. Gwardia już wiedziała, że tego meczu nie przegra.

ZE STRONY POLONII:

Mks Polonia Warszawa 2001

6 godz. temu · Edytowany

VI KOLEJKA ELT U-14: NIEDOJRZAŁOŚĆ

W ubiegłym sezonie zespoły Polonii i Gwardii rywalizowały dwukrotnie. Jesienią Czarne koszule wygrały 1:0, wiosną zaś padł remis 2:2. W obu spotkaniach stroną dominującą byli rywale. To oni dłużej utrzymy...wali się przy piłce, oddali więcej groźnych strzałów. Nasz zespół braki piłkarskie nadrabiał heroiczną walką i wiarą w swoje możliwości. Każdy walczył za dwóch, czasami za trzech. Dzięki temu zdołał zamazać demony przeszłości, w poprzednich latach bowiem Gwardziści wygrywali wysoko i bezdyskusyjnie.

Wczoraj nastąpiła premiera jeszcze innego scenariusza. Przez większą część meczu dominował nasz zespół. Prawdopodobnie rozegrał najlepsze zawody od startu Ekstraligi. W I połowie potrafił wicemistrza Warszawy zagonić do narożnika. Obijał go, obijał, decydującego trafienia jednak nie zadał. Liczenia i nokautu nie było. Rywal więc, choć się nie ruszał, wciąż był żywy. W 20 minucie wyprowadził pierwszą groźną kontrę. Z opłakanym dla nas skutkiem. Dośrodkowanie z lewej strony zakończyło się samobójem jednego z obrońców. Po przerwie wykorzystał kolejną i wygrał 2:0. Wynik poszedł w świat.

Wcześniej i później nasze formacje ofensywne koncertowo marnowały wyśmienite szanse bramkowe. Sami napastnicy do przerwy mieli cztery okazje, by pokonać golkipera Gwardii. Wszystkie popsuli. Z pięciu rozegranych spotkań gole zdobyli tylko z ostatnią w tabeli Pogonią. W pozostałych bramki nie zdobył nikt lub uczynił nominalny pomocnik - Marek Kwiatkowski z Radomiakiem wykorzystał rzut karny. Wczoraj jednak on również zawiódł. Ocenę kiepskiego występu mógł poprawić skutecznym wyegzekwowaniem jedenastki. Nie poprawił, a jeszcze pogorszył. Mając naprzeciw siebie najlepszego bramkarza ligi podał mu piłkę do rąk, odbierając resztki nadziei sobie i kolegom.

Pomimo niekorzystnego wyniku pozytywów nie brakowało. Na małym boisku zespół umiejętnie utrzymywał się przy piłce na połowie przeciwnika. Grał do przodu, wykonał wiele zdobywających podań prostopadłych. Dobre spotkanie rozegrało kilku graczy, którzy wcześniej zawodzili – Przemek Boreczek, Staś Popławski i Kuba Budnicki. Dwóch pierwszych przez 35 minut było motorem napędowym drużyny. Kilka razy w pojedynkę potrafili stworzyć zagrożenie pod bramką Gwardzistów. Wspomagający ich Maciek Krzyna i Piotrek Kusiński także mieli kilka udanych akcji. Zabrakło postawienia przez napastników kropki nad „i”, a także - a może przede wszystkim - piłkarskiej i umysłowej dojrzałości. Przed poprzedzającym mecz piątkowym treningiem część graczy pokazała, że ponad dobro drużyny stawia własną zabawę. W efekcie ci, na których podczas meczu liczyć należało najbardziej, zawiedli na całej linii.

Drużyna na nowo musi nauczyć się zdobywać punkty. Zapomniała o tym, co jeszcze w czerwcu było dla niej oczywistością. Potrafiła wygrać spotkanie, w którym zwycięstwo było „mission impossible”. A gdy wygrać się nie dało - remisowała - często w dramatycznych okolicznościach. Bijąc się o awans do Ekstraligi potrafiła uciułać punkt z Unią, zdobywając gola w ostatniej minucie, umiała dociągnąć do remisu ze Zniczem, choć przegrywała 0:2. Zdobywanie punktów i goli sprawiało jej radość, a szaleńczy taniec po udanym meczu był tak głośny, że kibicom po plecach przechodziły ciarki. Musi sobie o tym przypomnieć. Jak najszybciej.

GWARDIA WARSZAWA - POLONIA WARSZAWA 2:0 (1:0)

Bramki:
20’ 1:0 przeciwnik
47’ 2:0 przeciwnik

Kary czasowe: Gwardia - 1 zawodnik (3 min.) - Polonia - bez kar

-- 

Łączę pozdrowienia.

jF

• Komentarzy [0]
• czytano: [824]
• DO